DOELMATIGHEID EN EFFECTIVITEIT

Weeënremming bij vroeggeboorte

Vraagstuk
Vroeggeboorte is de meest voorkomende oorzaak van babysterfte. Het toedienen van weeënremmers (tocolyse) zou een te vroege bevalling voor een bepaalde tijd kunnen uitstellen. Vanuit de gedachte dat dit betere neonatale uitkomsten kiezen behandelaars soms voor een verlengde tocolyse. Is het langdurig geven van weeënremmers beter dan het kortdurend geven van weeënremmers?

Onderzoek
De APOSTEL-II studie werd uitgevoerd onder zwangeren die waren opgenomen wegens dreigende vroeggeboorte en die na behandeling met 48 uur tocolyse en corticosteroïden nog niet waren bevallen. Na schriftelijke toestemming van de patiënt bepaalde loting of er een verlengde tocolyse met nifedipine werd gegeven of placebo. Aan deze studie deden 406 vrouwen mee. 201 vrouwen kregen verlengde tocolyse, 205 vrouwen een placebo.

Resultaten
Het bleek voor de babysterfte en ernstige ziekten bij de pasgeboren baby’s niet uit te maken of de zwangere vrouw langdurig of kortdurend weeënremming hadden gekregen. De onderzoekers stellen daarom dat het niet nodig is patiënten met dreigende vroeggeboorte langer dan 48 uur te behandelen. Dit advies wordt opgenomen in de landelijke richtlijn over vroeggeboorte.

Project op website →

Uitvoerende Prof. dr. J.A.M. van der Post, Amsterdam UMC | ZonMw-project: 170885601
Assessment of Perinatal Outcome after Sustained Tocolysis for Early Labour (APOSTEL II)

Video
Contact

Verstuur